1940’ta Ankara’da doğan sanatçı İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Dili ve Edebiyatı Bölümü’nden mezun olmuştur. Çeşitli kurum ve kuruluşlarda muhasebeci, çevirmen, düzeltmen, teknik sekreter olarak çalışmış, öğretmenlik yapmıştır. Lise öğrencisiyken ilk şiir ve öykülerini yerel gazetelerde yayınlayan Zarifoğlu, ölümüne kadar çok çeşitli dergilerde yazılar yazmıştır. “Açı” adıyla bir sanat dergisi çıkarmış olan sanatçı 1976’dan itibaren TRT Genel Müdürlüğü’nde mütercim sekreter olarak görev almıştır. 1984’te Türkiye Yazarlar Birliği Çocuk Edebiyatı Ödülü’nü alan Zarifoğlu’nun yazdığı şiirlerindeki kapalı anlamın arkasında İslami bir anlayış mevcuttur. Hikaye, roman, günlük, radyofonik oyun gibi birçok türde eser vermesine rağmen kendisini özellikle şair olarak adlandırmaktadır. Cahit Zarifoğlu 7 Haziran 1987 tarihinde Ankara’da yaşamını yitirmiştir.
MENZİLLER
Sözün ve yolun baş çeşmesi ruhumun
Canım içre sevinç verir sözlerin
Baktığın dağların düşüncesi bile ağlatır beni
Hür olurum buyruklarını bir bir donansam sultanım
Aşkın bin gözlü devasa bir baş imiş
Yur her birini uykularından sohbetin
Dinlen ey Zarif bilatedbir çok söz açtın
Bu kırık akılla ne cürettir yaptığın
