Japonya, Doğu Asya’da bir ada ülkesi olarak birçok kültüre nazaran çok farklı bir kültüre sahiptir. Birçok ülke kültüründe misafirperverlik ve sosyal hayat bolca bulunurken Japonya’da işler farklı işlemektedir. Kültürel farklılığın sebep olduğu birçok davranış arasında, insanların selamlaşırken eğilerek saygı belirtmesi günlük hayatta ve iş hayatında sık görülen bir davranıştır. Türk kültürüne kıyasla Japon kültüründe fiziksel temas yok denecek kadar azdır; öyle ki birçok genç, çocukluğundan beri annesine sarılmamıştır. Ama Türklerle benzeyen noktalarının bulunduğunu, ailelere ve büyüklere olan saygılarına bakarak görebiliriz. Büyükler aile otoritesini temsil ederler. Japoncada büyüklere özel saygı kipleri bile bulunur. Ayrıca Türk toplumunda olduğu gibi çay seremonileri de Japon toplumunda olmazsa olmazdır; hatta çayı geri çevirmenin saygısızlık olduğunu iki kültürde de görebiliriz. Baskıcı bir toplum hayatına sahip olan Japonların bu baskısı geçtiğimiz dönemlerde genç erkek yetişkinlerde ‘Hikikomori’ye sebep olmuştur. Bunu basitçe, toplumun baskısından korkan gençlerin odalarından çıkma korkusu olarak tabir edebiliriz. Şu anki baskıcı toplumu göz ardı edecek olursak, 15. yüzyılda ortaya çıkan ‘Kintsugi’ felsefesine göre kırılan, bozulan ya da eski formunu kaybeden hiçbir şey değer kaybetmez. Aksine, bir şeyi tamir etmek istiyorsanız onu eskisinden çok daha değerli ve özel hâle getirmeniz mümkündür. Japon felsefesinin yalınlığını ve israfın yerine dönüşümü vurgulayan Kintsugi, oldukça uzun ve kapsamlı bir felsefedir. Bu seviyedeki bir düşünce, sadece maddi varlıkları değil, duygusal veya manevi deneyimleri de yansıtabilir. Kintsugi, yaşamın zorluklarıyla karşılaştığımızda iyileşme ve yeniden inşa sürecinde daha fazla anlam bulabileceğimizi ve bu süreçlerin insanları güçlendirebileceğini vurgular. Japonya’nın modern kültürü ile antik kültürü arasında bir tezatlığın olduğunu bu iki terime, yani ‘Kintsugi’ ve ‘Hikikomori’ye bakarak görebiliriz.
Maide Sultan Uğurluel
